Der Mischtlechranz

Ganz am Änd vo der Sackgass steit ds Huus vom Karl Vogt. Er wohnt i re bevorzugte Wohnlag, absolut ruehig u hinger sym Heim fat grad der Waud aa. Nid nume dür e Tag isch es aagnähm, so ohni Lärme chönne z läbe, vor auem d Nächt sy wunderbar erhousam. Der Karl ghört, wüu er immer bi offenem Fänschter schlaft, höchschtens hie und da e Waudchuz rüefe oder öppis im Ungerhouz chräschle. Drum isch es ihm i de letschte Nächt o ufgfaue, dass no angeri, ungwohnti Grüüsch um ds Huus ume gsi sy.

Für hütt Aabe het er sech vorgno, e chli genauer härezlose u z luege. Churz vor de nüüne – er het sech grad es Tassli Glüemoscht gmacht – ghört er dusse vor der Türe öpper nusche. Lyseli louft er di paar Schritt gäg en Ygang zue u rysst mit eim Ruck d Türen uuf. Vorusse steit völlig verdatteret e Bueb, wo erchlüpft u öppis hinger sym Rügge probiert z verstecke. «So spät am Aabe no ne Gascht, das bin i mir nid gwanet. Bisch elei oder wage sech dyni Kumpane vürezcho?» Zersch blybts muggsstiu, nächär ghört me tifigi Schritte. «So, so, schöni Fründe hesch, das cha me säge, aber du chunnsch jetz zersch mau yne. Was hesch da hinger em Rügge z verstecke?» Der Karl ziet em Bueb der Arm vüre. Es Stück vo mene Mischtlechranz het der Gieu ir Hang, u der Karl merkt ersch jetz, dass sy Türschmuck kabutt isch. Fescht packt er der Bueb ar Schuutere u bugsiert ne nid grad süferli i d Stuben yne. Bim Liecht vor Lampe gseht der Karl, dass es ender e Jüngling u ke Bueb meh isch. Er würkt so jung, wüu er chrydewyss u verängschtiget dryluegt, sech aber trotzdäm der Aaschyn vo Coolness wott gä.

«Wie heissisch?», wott der Karl wüsse. «Das geit Öich nüt aa.» – «Eh nu, vilech verzeusch es lieber der Polizei, wär de bisch u was du um die Zyt hesch wöue», git ihm der Maa zur Antwort u marschiert schnuerstracks zum Telefon.

«Beni, i heisse Beni», seit der Bueb schnäu. «Guet, u het dä Beni o no e Nachname? De wäre mer schon es Stück wyter.» – «Beni Authuus», chunnts wi us der Pischtole gschosse.

«Auso, Beni Authuus, jetz ziesch du d Jaggen ab u sitzisch da mit mer a Tisch. Wosch o ne Glüemoscht?» Ganz verdatteret ab däm Szenario macht der Beni, was ihm der Karl uftreit, u sitzt a Tisch. Vor sech häre leit er d Räschte vom Mischtlechranz u weis jetz nümm, was er mit de Häng söu mache. Überau i däm Zimmer brönne Cherze, es isch heimelig u richtig wiehnächtlech. Der Beni beobachtet ir offene Chuchi dä Maa, won er nid emau sy Name kennt.

Im nächschte Momänt wird es Tassli vor e Beni gsteut u zu sym Erstuune o no e grossi Güezischachtle. «Wosch probiere, si sy säuber gmacht, schliesslech isch hütt der erscht Advänt, da sötti me sech öppis Guets tue.» E chli zögerlech längt der Bueb i d Trucke u verbrönnt sech drufabe am heisse Moscht ghörig ds Muu.

«So, jetz verzeu, was trybt di u dyni subere Fründe derzue, frömde Lüt der Türschmuck abzschrysse. So öppis isch doch hirnrissig! Heit dihr nüt Gschyders z tüe?»

«Eh, da isch emu nüt derby, das isch nume chli Spass, u ussert däm Chranz hei mer ja nüt kabuttet.»

«I finde das überhoupt nid spassig, dass dihr ir Nacht desumeschlychet u settige Seich machet. Wüssen öiji Eutere, dass dihr ungerwägs syt u randalieret?»

«Pah, das isch doch nid grandaliert», brosmet der Beni vüre. «Wäge so mene Chränzli es settigs Theater abla! I ha ja gseit, mir wöue numen e chli Fun, es söu e chli hip sy.»

«Was meinsch mit hip? Het das öppis mit däm Hip-Hop-Look z tüe? Du ghörsch äue o i die Szene, gäu?»

Stouz meint jetz der Beni: «Ja, dert ghöre mir derzue. Hip sy isch lässig u cool.»

Em Karl isch scho lang ufgfaue, dass dä Bueb – är isch haut doch no ne Bueb – weni Ahnig het, vo was er da prichtet. Sehr wahrschynlech machen är u syner Kolege us luter Längwyli settegi Aktione. Für sech z bewyse, dass si tolli Hechte sy.

«U was machsch de süsch eso i dyre Freizyt?», wott der Karl wüsse. Dass er mit dere Frag i nes Wäschpinäscht sticht, het er auerdings nid grächnet. Wi ne Vulkan explodiert der Beni u überchunnt bim Ufbegäre ganz roti Backe:

«Ja, Gottfridstutz, was söue mir i üsere beschissene Freizyt scho gross mache? Mir hei ke Stutz für irgend öppis Gschyds z ungernäh! Aune sy mer im Wäg, deheime u uf der Strass. U Zuekunftsperschpektive het o e kene. Im nächschte Summer chöme mer us der Schueu. Vo zwänzg Lüt hei afange zwöi e Lehrsteu. U da chöme so Lüt wi Dihr u frage, was mir i der Freizyt mache! Da chönnt ig päägge. X-mal han i mi scho beworbe, für e chli ga z jobbe, für dass ig ändlech Gäud hätt, aber eim wi mir git niemer e Chance.»

«Haut, haut!», ungerbricht ne der Karl. «Chumm e chly abe vo dym Säubschtmitleid-Trip! U was heisst scho, ‹eim wi mir git kene e Chance›? We sech eine wi du mit dene Hip-Hop-Hose u däm Affechäppi bi mir um ne Steu chunnt cho bewärbe, het dä weni Chance, dass i nen ysteue.»

«Heit Dihr de nes Gschäft?», fragt der Beni misstrouisch.

«Das isch jetz nid der Punkt, es geit drum, dass nid di ganzi Wäut schlächt isch. Du u dyni Kolege müessen öppis derzue bytrage, we dihr weit akzeptiert wärde. U mit settigne Aktione wi hütt Aabe chunnsch dym Ziiu, e Lehrsteu z finge, sicher nid nööcher.»

«Verpfyffet Dihr mi jetz bi der Polizei?», wott der Beni – e chli tuucher worde – wüsse.

«Nei, i ha der en angere Vorschlag. Hättsch Inträsse a re Lehrsteu aus Gärtner? Chasch der unger däm Bruef öppis vorsteue?»

«Eigentlech nid so. Bis jetz han i geng nume a öppis Handwärklechs ddänkt.»

«Gartebou isch o nes Handwärk», seit der Karl. «I bi säuber scho über zwänzg Jahr Gärtner. We de wosch, chasch di ir Gärtnerei vom Bluemecänter cho vorsteue.» – «Ja, aber was seit de der Chef derzue? Dihr müesst dä doch zersch frage», meint der Beni, jetz scho chli ufgschlossener.

«I erledige das. Aber i bi sicher, dass du di am Samschtigmorge am zäni chasch cho vorsteue. Weisch, wo der Bluemecänter isch?» Der Beni nickt, u der Karl verspricht ihm, är holi ne am füf vor zäni bim Tor vor em Gschäft ab. «Aber chumm i normale Chleider u ohni di Tächlichappe!»

Der Beni grinset u meint: «Klar! Öie Name sött i no wüsse.»

«I bi der Karl Vogt. We aus klappt, wärde mer no mängisch zäme z tüe ha.»

Er begleitet der Beni use, u wi nid angers z erwarte, isch o jetz wyt u breit nüt vo den angere Giele z gseh. Unger der Tür luegt der Bueb e chli verschämt zum ramponierte Chranz, u der Karl meint: «Vilech chasch scho gly säuber settegi Chränz mache. Der erscht isch de für mi!» – «Okay», meint der Beni u verschwindet mit emene gmurmlete «Merci für aus!» ir Nacht.

Nachdänklech geit der Karl wider yne, löscht di verschidene Cherze, wo überau brönne, u geit i ds Bett.

En unspektakuläri Wuche geit ihrem Änd entgäge, ändlech wirds Samschtig.

Der Beni het deheime no nüt vo sym Rendez-vous gseit. Er weis nid rächt, win er syne Eutere d Bekanntschaft mit em Karl Vogt söu erkläre. Aber sehr wahrschynlech isch es sowiso wider nüt un är bruucht gar nid z verzeue, wes wider i d Hose geit, überleit er uf em Wäg zum Bluemecänter.

Das mit der Aalegi het er sech z Härze gno. Er treit di schwarze Jeans – vor churzem no syni Lieblingshose –, es blaus Hemmli u nöiji Turnschue. D Chappe het er deheime gla.

Ir Nacht het er nid guet gschlafe. Was passiert, wen er sech nid guet gnue benimmt? U überhoupt, was wird äch von ihm erwartet? Hoffentlech begleitet ne dä Herr Vogt i ds Büro vom Chef.

Ursula Stalder-Witschi Der Mischtlechranz

Ursula Stalder-Witschi

Der Mischtlechranz

Wintergschichte, Wiehnachtsgschichte

Inhalt

Der Mischtlechranz