EROL İPEK
FA YAYINLARI ROMAN SERİSİ 38 Yayıncı Sertifika No: 45789 Birinci Basım: HAZİRAN - 2021
YANİKİMU - EROL İPEK FA YAYINLARI
Maltepe Mah. Şehit Çetin Görgü Sok. No:17/16 Çankaya/Ankara 0 533 046 24 53
İç Tasarım: BES CREATİVE Kapak Tasarım: BES CREATİVE Sosyal Medya Danışmanı: BES CREATİVE Editör: Feride ERYILMAZ Baskı ve Cilt: Ayrıntı Basım Yayım A.Ş. Sertifika No: 49599 ISBN: 978-605-74373-0-3
Bu kitabın tüm hakları FA YAYINLARI'na aittir. Tüm hakları saklıdır. Kaynak gösterilmeden kitaptan alıntı yapılamaz; FA YAYIN-LARI'nın yazılı izni olmadan radyo ve televizyona uyarlanamaz; oyun, film, elektronik kitap, CD ya da manyetik bant haline getirilemez; fotokopi ya da herhangi bir yöntemle çoğaltılamaz, yayınlanamaz ve dağıtılamaz.
TEŞEKKÜR
Bu kitabımın basılmasını sağlayan kardeşim Vural İpek ve Celal İpek’e, desteklerinden dolayı dostlarım Halil Gülez’e, Hasan Korkmaz’a, Şahin Örgel’e şükranlarımı sunarım.
Ayrılık rüzgârıdır Başımda esen Bakma gülümsediğime Yaşanandır kader dediğin Aldanma
Bırakma ellerimi Daha sıkı tut
Kim bilir ne zaman dönersin?
Sevgili ömrüm
Ayrılık kaderimiz diyorsun
Her şey seninle güzel
Bu şehir şimdi mezarlık
Sanki beton yığını
Sözüm ona evler
Bu park bu sonbahar
Sarı yaprakların sessizliğinde
Ters çevrilmiş sandalyeler
Buz gibi hava
Sanki yağmur yağacak
Göç etmeyen serçe kuşları vefalı
Çalmalı kapısını
Varıp huzuruna tanrının
Paylaştıktan sonra kozlarımızı
Giderken dönüp
Ya al bu canı
Ya ver mutluluğu demeli
Kıvrım olmalı entarinde Yanağında saç ağzında diş Boynunda mücevher kolunda saat Entari eskir dişin düşer Saç dökülür saat bozulur Mücevheri satarsın Yok yok en iyisi Yürek olmalı göğsünde yürek Her an çarpan
Sanki savaştan dönmüşüm Unutmuşum sabahlara uyanmayı Yorgunum
Aklaşmadan dökülen saçlarımda gezdir ellerini Uyut beni
Unutmak istiyorum zamanı Düne özlemim yok Müzik istemiyorum sesinden başka Kapat radyoyu Gözlerimin içine baka baka Akşam çaylarıma şekeri sen koy Hava su ve sensin istediğim
Kuşlar gibi geleceğim Konacağım bahçendeki ağaca Evinin bacasına mutfak pencerene Sever misin bilmem Kuşdili şarkılar söyleyeceğim Sonsuz değildir hiç bir şey Ola ki kızlarından biri Avuçlarında bir kuş ölüsünü Getirirse sana bir gün Bil ki o benim Gücüm tükenmiş Pencerene çarpıp ölmüşüm.
İzledim uyurken Saçlarına dokundum Açıktı pencere Yorgan kaymış Mevsim yaz Örttüm üstünü Üşürsün diye
Şehrin ortasında
Çengele astım yüreğimi
Sokakları adımlıyorum
En işlek caddelerin birinde
Meyhaneye uğradım
Saat kaçtı bilmem dönerken eve
Asılı yüreğim çengelde
Tanrım yine de
Bir acı içimde
Gidelim dedim kendime
Gidebilsek gülüm
Sevda insanlarının şehrine